Гэта будзе другая гутарка з цыкла пра беларускую традыцыйную карціну свету, пра яе ўнутраныя сэнсы і сувязі і пра новую навуку – этнафіласофію.
Дні, поўныя працы, перамяжаюцца ў нязменнай паслядоўнасці з днямі святочнымі. Добрае суіснуе з кепскім, свойскае – з дзікім і непадуладным чалавеку. У жыццці традыцыйнай супольнасці ўсё выверана, вызначана, усяму ёсць свой час і сваё месца. Але вось чалавек узіраецца ў зорнае неба і адчувае сябе “сам-насам з Сусветам” (Р. Барадулін). І ўжо ўсё выверанае жыццё набывае новы кантэкст, аказваецца ўпісаным ў космас, і мяняюцца разуменні маштабаў, зместу і самога сэнсу гэтага жыцця. І чалавек імкнецца спасцігнуць космас, назірае яго і бачыць, што і там усё выверана, усё мае свой час і месца, свой рытм і меру, і гэта ўсё нейкім чынам вызначае, адлюстроўвае або тлумачыць з’явы, падзеі, праявы жыцця чалавека і ўсяе супольнасці.
Беларуская этнакасмалогія даследуе, як, паводле народнай традыцыі, уладкаваны космас, як суадносяцца прастора і час, як ўпісаны ў вялікі сусвет той створаны свет, над якім апякуецца чалавек, як фарміруюцца і функцыянуюць мірыяды сувязей паміж рознымі сферамі і фактарамі таго неабдымнага, складанага, мудрагелістага, але прыгожага і гарманічнага Усяго, якое завецца Рэчаіснасцю. А таксама адкуль і чаму паўстаюць вобразы беларускай карціны свету, як яны суадносяцца з вобразамі іншых культур у часава-прасторавым кантынууме нашай цывілізацыі.
Лекцыю чытае Ірына Дубянецкая – старшы навуковы супрацоўнік Інстытута філасофіі НАН Беларусі.
Папярэдняя рэгістрацыя не патрабуецца.
Наведванне лекцыі па ўваходным білеце ў галоўны корпус музея (Леніна, 20).
