Прайшла навучанне ў аспірантуры Цэнтра даследаванняў беларускай культуры, мовы і літаратуры НАН Беларусі, дзе абараніла дысертацыю і стала кандыдатам мастацтвазнаўства. Сябра грамадскага аб’яднання “Беларускі саюз мастакоў”. Да прызначэння генеральным дырэктарам Нацыянальнага мастацкага музея займала пасаду прарэктара па вучэбнай рабоце Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтваў.
У Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь новы кіраўнік. Ім стала Ганна Конанава, у творчым асяроддзі вядомая як мастак, прарэктар Беларускай дзяржаўнай акадэміі мастацтвау, яркі прадстаўнік сучаснага пакалення топ-менеджараў у сферы культуры. Ужо ў іпастасі генеральнага дырэктара Ганна Уладзіміраўна адказала на пытанні газеты “Культура”.
— Прапанова заняць гэта крэсла была нечаканай?
— Так. Пагадзілася таму, што маім пакліканнем і вялікай любоўю з самага ранняга дзяцінства была мастацкая творчасць. Я заўсёды падкрэсліваю, што з’явілася на свет у сям’і мастакоў. Як асоба фарміравалася ў мастацкім асяроддзі. Гэта шмат у чым вызначае маё стаўленне да прафесійнай дзейнасці, якая на працягу ўсяго жыцця звя- зана з мастацтвам.
— У вас вучоная ступень кандыдата мастацтвазнаўства. Што было прадметам вывучэння падчас працы над дысертацыяй?
— Мне заўсёды цікава пранікаць у свет ідэй, таму тэмай дысертацыйнага даследавання была “Функцыі святла ў станковым жывапісе Беларусі XX — пачатку XXI стагоддзяў”. У кандыдацкай дысертацыі я разглядала святло не толькі як тэхналагічны і тэхнічны інструмент стварэння жывапіснай работы, а яго анталагічнае значэнне ў творах мастакоў, пытанні каштоўнаснай арыентацыі, свядомага і несвядомага выбару аўтараў у яго выкарыстанні, філасофію святла ў творах мастацтва.
— Вы паспяховы мастак. Гэта будзе дапамагаць або перашкаджаць на новай пасадзе?
— Высокую творчасць нараджае напружанае жыццё і ўпартая праца. Я спадзяюся і стаўлю мэтай, што ўдасца шмат зрабіць у сферы ўласнай творчасці. У мяне занадта сур’ёзны шлях у мастацтве.
— Якія задачы перад вамі паставіў міністр культуры пры прызначэнні?
— Калі коратка, то пашыраць пералік платных паслуг і павышаць даходы па пазабюджэтнай дзейнасці. Ствараць новыя перасоўныя праекты, пры- цягваць маладых мастакоў і пашыраць супрацоўніцтва з установамі адукацыі. Надаць болыш увагі навуковай і рэстаўрацыйнай дзейнасці.
Адпаведна, цяпер думаем, як павялічыць колькасць мерапрыемстваў і наведвальнасць, у якім выглядзе лепш арганізаваць перасоўныя праекты і ці можна ў іх выкарыстоўваць арыгіналы нашых шэдэўраў. Такі досвед у музея ўжо ёсць. Да прыкладу, у межах святкавання Дня Незалежнасці мы праводзілі выставы ў Палацы Рэспублікі і ў Вялікім тэатры оперы і балета. Напрацоўкі ёсць, а механізм ахоўнасці экспанатаў неабходна будзе ўзмацняць і ўдасканальваць.
— Дарэчы, якія перспектывы ў рэстаўрацыйнай майстэрні музея?
— Яе дзейнасць запатрабаваная, заказаў шмат. Маюцца пэўныя магчымасці для нарошчвання аб’ёмаў работ. Гэта прынясе карысць музейнай справе па ўсёй краіне.
Але трэба разумець, што рэстаўрацыя — вельмі карпатлівая праца. Таму рэзкія змены тут немэтазгодныя.
— А як у сучасных умовах развіваецца супрацоўніцтва Нацыянальнага мастацкага музея ў сферы міжнародных абменаў?
— Планамерна. За нядоўгі час, які прайшоў з моманту майго прызначэння, наш музей наведалі паслы Мексікі і Тайланду. Мы дамовіліся аб магчымым супрацоўніцтве з вядучымі музеямі гэтых краін. Ёсць зацікаўленасць у абмене выставамі. Пачнём, хутчэй за ўсё, з віртуальных праектаў.
— У вас ёсць нейкія ўласныя мэты, якія ставіце перад сабой на гэтай пасадзе?
— Ёсць пэўныя чаканні. У 2020 годзе да мяне прыйшло разуменне, што ў моманты грамадзянскай напружанасці, рэвалюцыі, вайны мастацтва перастае быць запатрабаваным. Толькі ў стабільнай дзяржаве квітнее культура. Таму руплівец мастацтва павінен дбаць пра адзінства народа, моц і трываласць дзяржавы.
Адпаведную задачу нам паставіў і Прэзідэнт Беларусі ў сваёй прамове на цырымоніі ўручэння ўзнагарод дзеячам культуры ў Дзень Незалежнасці. Аляксандр Лукашэнка досыць выразна сказаў пра хісткасць і крохкасць міру. Выпрабаванні, якія стаяць перад чалавецтвам цяпер, гэта не столькі пытанне стаўлення да палітыкі. Гэта пытанне бітвы дабра і зла. Экзістэнцыяльнае, сур’ёзнае пытанне. Мір — гэта дабро. Таму дзеячы культуры павінны праз сваю творчасць дбаць аб захаванні міру.
Для мяне важны светапоглядны аспект у любой справе. 3 яго вынікаюць потым і мерапрыемствы, і акцэнты ў планаванні дзейнасці. Традыцыйныя каштоўнасці — тое, што вельмі актуальна сёння. I наконт гэтага ў мяне ёсць задумы. Не хацелася б іх агучваць: планы любяць цішыню. Магу толькі сказаць, што ёсць вялікае жаданне зрабіць нешта карыснае для Радзімы.
Віктар ГАЎРЫШ
Фота з архіва гераіні
