Творчая спадчына Уладзіміра Іванавіча Стэльмашонка ўключае станковы жывапіс, манументальнае мастацтва, графіку і сцэнаграфію. Юбілейная выстава прадэманструе майстэрства мастака ў галіне станковага жывапісу. Усе творы прадстаўлены са збору Нацыянальнага мастацкага музея Рэспублікі Беларусь.
Вобраз роднай Беларусі праходзіць чырвонай ніткай праз усю творчасць Уладзіміра Стэльмашонка. Неаднаразова мастак звяртаецца да слаўных старонак яе гісторыі. Майстар стварае галерэю запамінальных партрэтаў выдатных людзей – гістарычных асоб, сваіх сучаснікаў.
У 1950-я гады жывапісныя творы маладога мастака выкананы яшчэ ў традыцыйнай рэалістычнай манеры. У 1960-я гады Уладзімір Стэльмашонак пачынае эксперыментаваць, распрацоўваючы свой яркі непаўторны мастацкі стыль у межах “суровага стылю”. У пошуках мастацкай мовы і новых сродкаў выразнасці для стварэння сваіх твораў ён камбінуе жывапіс з разьбой па дрэве, калажам, аплікацыяй, актыўна выкарыстоўвае традыцыйны беларускі народны арнамент, у які нярэдка ўплятае тэкст. Вобразы, увасобленыя мастаком, набываюць манументальна-дэкаратыўны характар.
Нягледзячы на стылістычнае адзінства, кожны твор мае сваё яскрава індывідуальнае рашэнне, носіць аўтарскі почырк майстра.
