Канцэпцыя інклюзіўнага арт-праекта “Архітэктурная спадчына... кропкі...” (2024) пабудавана на ідэі своеасаблівага адраджэння страчаных твораў манументальнага дойлідства Беларусі ў аўтарскім жывапісе Васіля Зянько.
У аснову кожнай з 10 арыгінальных тактыльных карцін былі ўзятыя, дайшоўшыя да нашага часу толькі лічбавыя выявы і апісанні культавых забудоў у розных кутках Беларусі, якія ўзводзіліся ў перыяд з 1623 па 1890 год і не захаваліся да нашых дзён.
Цэрквы і саборы, касцёлы і манастыры, цэнтры духоўнага развіцця нацыі, ужо страчаныя, але на стагоддзі велічныя, асабліва натхнілі Васіля, як мастака-манументаліста. За бачнай лёгкасцю ліній і форм на палотнах хаваецца глыбокі сэнс. Мастак захапляецца манументальнай магутнасцю аб’ектаў і адначасова сумуе аб немагчымасці бачыць гэтую моц ужывую.
Паглыбляючыся ў творы жывапісу не толькі візуальна, але і тактыльна, глядач замірае ў гэтай цудоўнай, але забытай для сучасніка запаволенасці часу, каштоўнасці эпох і пакаленняў. Далёка ў мінулае – Пінск, Глыбокае, Мінск, Магілёў, Полацк, Віцебск, Стоўбцы, Смілавічы...Аўтар не ставіць перад сабой строгую задачу, але маляўніча-тонка ўвасабляючы на палотнах архітэктурныя творы, недакучліва абвяшчае: духоўнасць і вернасць спадчыне продкаў – гэта тое, што робіць нас мацней, умацоўвае каноны чалавечнасці і традыцыі, дорыць апоры для руху наперад.
Арт-праект Васіля Зянько “Архітэктурная спадчына...кропкі...” (2024) з’яўляецца чацвёртым праектам у інклюзіўным напрамку творчасці мастака. Усе карціны выкананы ў аб’ёмна-контурнай аўтарскай тэхніцы, даступнай для чытання людзьмі з абмежаваннямі па зроку. На кожным творы шрыфтам Брайля нанесены кароткія апісанні архітэктурных аб’ектаў. А сімвалічнасць кропак гэтага шрыфта ставіць не столькі кропку, колькі сапраўднае шматкроп’е для магчымасцей пазнання нашай гісторыі і культурнай спадчыны людзьмі незалежна ад іх фізічных здольнасцей.
Наведаць выставу можна ў галоўным корпусе музея (Леніна 20, вестыбюль)
