Ірына Васільеўна нарадзілася 22 лютага 1932 года ў Тбілісі. Тут вызначылася кола яе інтарэсаў. Пасля заканчэння школы яна паступіла на падрыхтоўчыя курсы Акадэміі мастацтваў і завочныя курсы замежных моў у Маскве. У 1951 годзе Ірына Васільеўна становіцца студэнткай першага курса факультэта тэорыі і гісторыі выяўленчага мастацтва Інстытута жывапісу, скульптуры і архітэктуры імя І.Я. Рэпіна (цяпер – Санкт-Пецярбургская акадэмія мастацтваў імя Іллі Рэпіна).
Працоўная дзейнасць І.В. Назімавай пачалася ў 1957 годзе ў Мінску, у Дзяржаўнай карціннай галерэі БССР. Пазнаёміцца з маладым спецыялістам у Ленінград прыязджала легендарны дырэктар галерэі Алена Аладава. Гэтая сустрэча стане асабліва важнай для Ірыны Васільеўны. Яна будзе называць А.В. Аладаву сваёй «хроснай маці» ў мастацтве, настаўнікам у музейнай справе. Гады працы побач з А.У. Аладавай Назімава будзе лічыць самымі плённымі. Першыя экскурсіі яна правядзе ў невялікай экспазіцыі Карціннай галерэі на пл. Свабоды, потым будзе пераезд у новы будынак на вул. Леніна і перайменаванне галерэі ў Дзяржаўны мастацкі музей БССР. Гэтую падзею Ірына Васільеўна жыва апіша ў сваіх успамінах.
Ірына Васільеўна была прадстаўніком пасляваеннага пакалення супрацоўнікаў Дзяржаўнага мастацкага музея БССР, якое займалася адраджэннем мастацкага збору ў Беларусі. Разам з А.У. Аладавай яна ездзіла ў Маскву і Ленінград да калекцыянераў для набыцця твораў, удзельнічала ў экспедыцыях па ўліку помнікаў культавага мастацтва Беларусі. Але самай важнай і значнай часткай яе працы былі праблемы эстэтычнага выхавання і адукацыі падрастаючага пакалення. Ірына Васільеўна чытала лекцыі і вадзіла экскурсіі ў музеі, займалася метадычнай работай, выкладала ў інстытутах, публікавала артыкулы і нарысы ў часопісах, працавала над стварэннем метадычных рэкамендацый для школьнага курса “Сусветная мастацкая культура”.
Лёс адмераў Ірыне Васільеўне доўгі жыццёвы шлях. Адным з яе запаветных жаданняў апошніх гадоў было падарожжа на радзіму ў Тбілісі. І яна ажыццявіла яго ў 91 год, наведаўшы Грузію разам з дачкой Наталляй. Гэтае падарожжа было насычаным і дынамічным.
У нашай памяці Ірына Васільеўна застанецца добрым, інтэлігентным чалавекам, адданым сваёй справе прафесіяналам.
