Імя выдатнага жывапісца Акіма Шаўчэнкі стаіць у шэрагу з вядомымі беларускімі мастакамі ХХ стагоддзя, якія ўнеслі вялікі ўклад у развіццё і станаўленне нацыянальнай школы выяўленчага мастацтва. Яго творы ўваходзяць у залаты фонд беларускага сацрэалістычнага мастацтва. Выстава стане рэтраспектывай творчасці Акіма Шаўчэнкі, пачынаючы са знакамітай кампазіцыі майстра “Платагоны” 1932 года. У экспазіцыі будуць прадстаўлены партрэты сучаснікаў, пейзажы, сюжэтна-тэматычныя творы з калекцый Нацыянальнага мастацкага музея Рэспублікі Беларусь, Добрушскага раённага краязнаўчага музея і Беларускага саюза мастакоў.
Акім Міхайлавіч Шаўчэнка нарадзіўся 28 лістапада (11 снежня) 1902 года ў вёсцы Карма (цяпер – Добрушскі раён) на Гомельшчыне. У 1927 годзе ён паступіў у маскоўскі “ВХУТЕМАС” (Вышэйшыя мастацка-тэхнічныя майстэрні). У 1930 годзе “ВХУТЕМАС” быў пераведзены ў Ленінград і перайменаваны ў Інстытут пралетарскага выяўленчага мастацтва, які А. Шаўчэнка скончыў у 1931 годзе, атрымаўшы кваліфікацыю “мастака масава-бытавога жывапісу”. Пасля заканчэння вучобы А. М. Шаўчэнка вярнуўся ў Гомель, дзе працаваў мастаком у газеце “Полесская правда”, а таксама выкладаў у гомельскіх студыях выяўленчага мастацтва. У 1932 годзе ўступіў у Саюз савецкіх мастакоў. Акім Шаўчэнка – удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, быў узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі і некалькімі медалямі. Пасля вайны, у 1947 годзе, мастак быў запрошаны на выкладчыцкую работу ў мастацкае вучылішча імя А. К. Глебава, а пазней – у Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут. У яго вучыліся такія вядомыя ў Беларусі і за мяжой мастакі, як Міхаіл Савіцкі, Віктар Грамыка, Міхаіл Чэпік, Ізраіль Басаў, Георгій Паплаўскі, Май Данцыг, Васіль Шаранговіч і многія іншыя.
Акім Шаўчэнка прымаў удзел у шматлікіх рэспубліканскіх і ўсесаюзных мастацкіх выставах. Але персанальная выстава майстра ўпершыню адбылася толькі ў 1962 годзе ў Мастацкім салоне Беларускага саюза мастакоў.
